63 - REY I FRAN DZIAŁAJĄ, GREGORIO OSIĄGA CEL

Zamierzałam porozmawiać teraz z Leonem, poczas gdy Francesca poszła do Violi. 

Akurat czekałam aż Leon skończy zajęcia. W końcu wyszedł z sali tanecznej. 

- Leon - zaczepiłam go - Możemy pogadać? Masz chwilkę? 

- Cześć Rey. Jasne, tylko spręż się bo spieszy mi się do domu. 

- Spokojnie, zdążysz. Chciałam tylko cię spytać, jak tam ci się układa z Larą? 

- Z.. Larą? Yy.. Dobrze. 

- Przestań, przecież dobrze widzę że coś jest nie tak. Co się stało? 

- Nie wiem, czy mogę ci zaufać, ale.. 

- No pewnie że możesz! Przecież nie krzyknę zaraz tego na całe Studio! 

- No dobra.. Zerwałem z nią.

- Co?! Czemu? - uspdawałam zaskonczoną. 

- Ze względu na.. Violettę. Wiesz, ja chyba nadal ją kocham. Przynajmniej tak mi się wydaje.

- Aaa.. No i co zamierzasz zrobić? 

- Zbliżyć się do niej, sprawić żeby przejrzała na oczy i rzuciła tego podrywacza Diego. Ale nie wiem, czy będzie w stanie mi wybaczyć.. Wybacz, już późno, muszę lecieć. Pa! 

- Pa. Dzięki za rozmowę. 

- I jak się czujesz? - spytałam Violettę, która stała obok Fran. 

- Już lepiej, ale nadal nie wiem, co zrobić. Jak rozmowa? 

- Aaa no wiecie, niż ciekawego się nie dowiedziałam, oprócz tego że Leon cię chyba kocha, tak mu się wydaje. 

- Tak mu się wydaje? - spytała Fran. 

- No, tak mi powiedział. 

- Jejku, nie mam pojęcia.. - Violetta złapała się za głowę. 

- Wiesz co - objęłam ją - Daj sobie jeszcze z kilka dni na podjęcie decyzji, okej? Zobaczysz, że to wyjdzie samo. A teraz nie myśl już o tym i ciesz się chwilą, hej! 

- Masz rację. Kocham was! - przytuliłyśmy się i zaczęłyśmy śpiewać "Codigo Amistad". 

- Mogę was o coś zapytać? - powiedziała naraz Viola. 

- Jasne, pytaj. 

- Pokłóciłyście się z Cami? Widziałam, jak siedziała z Ezem i była bardzo przygnębiona. Nie chciała ze mną gadać, bo twierdziła że ja trzymam waszą stronę. O co poszło?

Popatrzyłyśmy z Fran po sobie, a ona powiedziała: 

- No właśnie o niego. 

Wyjaśniłyśmy Violetcie wszystko. 

- No nie, i następny problem.. - spuściła głowę. - Ale jestem pewna, że za niedługo jej przejdzie. 

- Oby.. - mruknęłyśmy razem z Francescą. 

*Oczami narratora* 

W tym samym czasie Pablo był w pokoju nauczycielskim. Weszła Angie. Wzięła torebkę i już miała wyjść, gdy złapał ją i objął od tyłu. 

- Co, już wychodzisz? Nie tak szybko, księżniczko.. - zaczął ją całować. Potem przeniósł się na jej szyję. 

- Pablo, jesteśmy w Studiu. Chcesz żeby się wszyscy nauczyciele dowiedzieli, że jesteśmy razem? Starczy że już uczniowie wiedzą.. 

- Jasne, że nie.. Ale mała chwileczka nam nie zaszkodzi.. - Pablo całując Angie przesunął ją do kąta i położył jej rękę na piersi, a ona odważnie zaczęła swoją ręką błądzić po jego torsie, zjeżdżając coraz niżej i niżej. 

Wtedy on oddał się całkowicie czułemu całowaniu swojej partnerki. Akurat wtedy, kiedy Pablo pieścił pierś Angie, a ona miała rękę na jego męskości, drzwi pokoju się rozwarły i do pomieszczenia wpadł z szeroko otwartymi oczami.. Gregorio. 

Widzimy się już po świętach, wesołych :D