64 - PABLO ZJEŻDŻA GREGORIA*

*Ostry rozdział, czytasz na własną odp. 

Gregorio podszedł bliżej i mimo że Pablo i Angie gwałtownie od siebie się odsunęli, nie zdążyli zrobić tego jednak w porę, a wścibski nauczyciel tańca wszystko widział. 

- No proszę.. Po tobie, Pablito bym się takich rzeczy nie spodziewał.. Co to miało być? Gra wstępna? - popatrzył na Pabla złośliwie. Angie zarumieniła się, ale milczała. 

- A jeśli tak, to co? - dyrektor nachylił się do niego. 

Gregorio nachylił się jeszcze bardziej, po czym wybuchnął śmiechem. 

- Chyba nie chcesz mi powiedzieć, że już to robiliście.. Przecież ty wcale nie umiesz, Pablo. 

Tego już mężczyzna nie wytrzymał. Nachylił się ponownie do Gregoria i z szyderczym uśmiechem zaczął spokojnie: 

- Drogi Gregorio. Muszę cię zdziwić, ale mam dwójkę dzieci i nie były one robione przez in vitro. To po pierwsze. Po drugie - tak, robiliśmy już to. I to - tutaj podkreślił - nie raz. 

Gregorio zbledł, ale nie dał mu wygrać. 

- Żartujesz? Przecież ty nawet nie umiesz zakładać prezerwatywy! 

- A po co komu prezerwatywa? One są dla mięczaków. My ich nigdy nie używamy. Co, zdziwiony? Powiem ci jeszcze, że co jak co ale w łóżku to ja jestem mistrzem. 

- To prawda. - odezwała się w końcu Angie. 

- Mało tego, ostatniej nocy uprawialiśmy namiętny, dziki seks. To było coś, szczytowaliśmy z siedem razy. To jest sztuka, Gregorio! A ty napewno zachowujesz się przy tym tak, jakbyś wykonywał najstarszy zawód świata. 

- Przeginasz, Pablo. 

- Ach tak? Bo co? Bo cię zgasiłem? Bo jestem teraz inny niż zawsze? No, to teraz poznałeś mnie z innej strony. Uciekam powoli już z Angie do domu, chyba nie muszę ci mówić co tam będziemy robić. A, no i pamiętaj - kontrabas czasem nie stroi*.. 

- Jednak akurat Pablowi to się nigdy nie zdaża, bo to mój ogier. - dokończyła odważnie Angie i pocałowała go. - Do jutra, Gregorio! 

Nauczyciel tańca warczał ze złości. Natomiast Angie i Pablo po opuszczeniu pokoju nauczycielskiego przybili sobie piątkę i poszli do domu. 

*Wracamy do Pamiętnika Rey* 

- Hej.. - siedzieliśmy właśnie z Fran i Violą w Resto, gdy przysiadła się do nas Camila. - Macie może ochotę pogadać? 

- Gdzie twój królewicz? Szuka innej? - spytała złośliwie Fran i nagle krzyknęła, bo Viola kopnęła ją pod stołem. 

- Słuchajcie.. Chciałam was przeprosić, że tak was potraktowałam. Nie miałam pojęcia że spędzamy razem coraz mniej czasu, ale teraz zdaję sobie z tego sprawę. 

- Jak teraz tak nagle to zrozumiałaś? - zdziwiłam się. 

- No.. Tak się składa że.. Eze zauważył, że jestem smutna.. 

- O nie.. - burknęła Francesca - zaczyna się..

- I wyjaśniłam mu o co chodzi a on mi pomógł zrozumieć, że źle zrobiłam, kłócąc się z wami, jeszcze o taką błahostkę. 

- Oo!! - ożywiła się Fran - To mi się podoba!! Chyba go polubię! 

- Camila wybaczymy ci, jeśli obiecasz że teraz postarasz się spędzać z nami tyle samo czasunile z Ezequielem. - powiedziałam. 

- Zgoda. Ale jeśli wy mi obiecacie że już więcej nie będziecie nam przeszkadzać. Chodzi mi o dwumiesięcznicę :) 

- Zgoda! - krzyknęła Viola. 

Przytuliłyśmy się i znowu, tym razem w czwórkę zaśpiewałyśmy: 

No se imaginan de que cosas hablemos 

Estando en nuestro sitio especial 

Conversar 

De moda , chicos , música y vacaciones 

Sueños que se vuelven 

Canciones jugando 

Secretos entre melodías 

Con mis amigas siempre imaginar 

Un mundo mágico ideal 

Hablamos de todo siempre falta más 

Planeta de las chicas , exclusividad 

La clave son las risas 

Código amistad 

Planeta de las chicas exclusividad 

La clave son las risas 

codigo amistad 

* Hahahahhaa, kontrabas nie stroi :D - cytat z któregoś tam odcinka programu "I kto to mówi?" XDDD