80 - MARCESCA

*Wracamy do Pamiętnika Rey*

- Naty, czekaj! Viola, Cami! 

- O co chodzi, Reyna? Czemu jesteś taka zdenerwowana? - spytała mnie Camila. 

- Ja? Zdenerwowana? Nie. Po prostu mam już wszystkiego dość! 

- My też. Przykro mi, nie pomożemy ci. - powiedziała Naty. 

- Ej no, czekaj, czekaj! Fran pokłóciła się z Marco, a ja czuję że muszę ich pogodzić..

- Co? Jak to pokłóciła się? - Violetta była zdziwiona - Nic nam nie mówiła..

- Ale było widać, że coś ją gryzło.. - przyznała Camila.

- Co proponujesz? - zapytała Naty. 

- Słuchajcie. Ja zagadam z tobą Naty do Marco, a wy pogadacie z Francescą. I umówimy ich w tym samym miejscu, no a wtedy już będą musieli się chyba pogodzić! 

- Hmm.. Nie wiadomo czy wypali, ale możemy spróbować. - Cami wzięła Violę za rękę. 

- Dobra. - powiedziała Naty. 

- Hej! - opamiętała się naraz Viola - Ale gdzie my ich spikniemy? Możemy u mnie! 

- No i mamy. Lećcie. - powiedziałam krótko i pociągnęłam za sobą Naty. 

Szybko znaleźliśmy Marco. Siedział przybity na ławce przed studiem. 

Hmm, szkoda, że nie przemyślałyśmy, co mu powiemy. 

- Marco, hej co tam.. - zaczęłam. 

- W porządku, a co was tu przywiało? 

- Nas? - obejrzałam się do tyłu. - Aaa, Naty.. Hahahaha... No.. Ta.. 

Marco popatrzył na nas dziwnie. Naraz Naty wyparzyła: 

- Musisz z nami iść do domu Castillo! 

- Co? 

Zatkałam Naty buzię. 

- No, bo.. Musisz z nami iść do domu Castillo, bo.. Tam jest..

- Kot! - krzyknęła Naty. 

- Mysz! - powiedziałam w tym samym momencie.

- Co? O czym wy mówicie? Czemu w domu Violetty jest mysz? I kot? 

- Nie, Marco.. Tam jest kot tylko on.. Się nazywa.. Mysz. - popatrzyłam dziwnie na Naty i zrobiłam gest który znaczy że ma pomóc. 

- No chodź już! - pociągnęła go. - Ten kot siedzi na półce w pokoju Violetty i nie chce zejść. No i ktoś musi go ściągnąć. Pomożesz, co nie? 

- No dobra.. Nie rozumiem was do końca, ale ehh.. I tak nie mam nic lepszego do roboty.. 

Marco poszedł z nami. 

*Dom Castillo* 

Drzwi były otwarte, więc natychmiast poszliśmy na górę. Ze mną było trochę problemu, ale w końcu też tam dotarłam.

- To tam! - pokazałam na pokój Violi. 

Marco pchnął drzwi i wparzył do środka. 

- Kotku, gdzie jesteś? 

- Marco? - odwróciła się naraz od okna Fran. 

Stanęłyśmy z Naty w uchylonych drzwiach i mrugnęłyśmy do schowanych w garderobie Violetty i Camili. 

- Wybacz mi. Skoro już tu jesteś to.. - zaczął Marco.

- Chwila.. Nazwałeś mnie kotku? 

- Pomysł z tym kotkiem to niezła sprawa. - Naty szepnęła do mnie, a ja przytaknęłam. 

- Coś w ten deseń. - brnął Marco. - Proszę, nie chcę się już z tobą kłócić. Brakuje mi ciebie. 

- A mi ciebie. 

- Kocham cię. 

- Jest jeden problem. - zauważyła naraz Fran. 

- Co? Jaki? - wykrzyknęła Naty, której szybko znowu zatkałam buzię. 

- Ja też cię tak strasznie kocham, Marco! - Francesca rzuciła się mu na szyję. 

Przytulili się. 

W międzyczasie Camila i Violetta wyszły z ukrycia i szybko skoczyły obok nas i przybiły nam piątkę. 

Marco, nadal przytulając Fran obrócił się w kierunku nas. 

- Dobra robota. - szepnął i puścił nam oczko. 

Teraz odwróciła się Fran. 

- Właśnie! 

Wszyscy się roześmialiśmy. 

A jeszcze więcej śmiechu byłu, jak Marco powiedział "No dobra, pora znaleźć tego sierściucha.." i wlazł na szafkę Violetty, a Francesca, Viola i Camila nie miały w ogóle pojęcia o co chodzi. 

Heheheheh, dzisiaj taki śmiechowy rozdział, pozytywny, jak pogoda za oknem ;D