VII - EL ZŁOTO INTERESO

Pamiętniczku, wcześniej nie dokończyłam, więc już piszę dalej. 

Podniosłam pedndriva. Skierowałam się w kierunku szóstki, gdzie mieszkali Jade i Mati. Gdy tam doszłam, na werandzie stała Violetta (?). 

- Co ty tu robisz? - zapytałam. 

- Jade zostawiła wczoraj po kolacji swoją torebkę u nas i tata poprosił, bym jej ją zaniosła. A ty co tu robisz? 

- Mieszkam. - rzuciłam od niechcenia. 

- Z Jade i Matiasem? - Vilu podniosła brwi.

- Nie, jestm ich sąsiadką. To ja może już pójdę. - odwróciłam się i bez słowa chciałam odejść, ale zatrzymała mnie Violetta.

- Jeżeli myślisz,,że nic się nie stało, to się mylisz. Nie oddam ci Diego, ponieważ go kocham. I coś czuję, że będziesz musiała się z tym pogodzić. 

Coś we mnie wtedy pękło. Nawet nie było mnie stać na porządną ripostę dla tego wyrzutka, tylko zacisnęłam zęby i spokonie uspdałam się do domu. Od razu poszłam do pokoju. Nie zważając na nic obmyśliłam doskonały plan działania. Ściskając w ręku pendrive, skończyłam go obmyślać i wyszłam do sąsiadów. Violi tam już nie było. Całe szczęście. Otworzył Matias. 

- Reyna! Wejdź proszę. Powiedz Rey, co cię tu sprowadza? 

- Mam interes. Witam, Reyna Havella. - przedstawiłam się Jade. 

- Jade La'Fountain. Och Mati, to pewnie ta dziewczyna, o której mi opowiadałeś. Witaj. 

- Jaki interes? - zapytał Matias. 

W tej chwili wyjęłam i pokazałam im pendrive. 

- Och, jest nasz robaczek! - wykrzyknęli oboje i Jade wyciągnęła po niego ręce. 

- Gdzie z tymi łapami. Powiem to jasno i tylko raz. Robaczek będzie wasz, jeśli robaczek Germana straci chłopaka. 

Przez chwilę stali w milczeniu, musieli chyba to zbuforować. W końcu odezwał się Mati. 

- Chcesz powiedzieć, że mamy odbić Violetcie chłopaka? Ale jak? 

- Diego poleci na każdą ładniejszą od Vilu. Wystarczy, że znowu zatrudnicie aktorkę. Tylko że młodszą. Oczaruje go i zostawi. 

Wiem pamiętniczku, że nie wiedziałam wtedy co robię i gubiłam się w uczuciach, ale teraz nie żałuję tej decyzji. 

- Więc jak? - zapytałam ich zniecierpliwiona? 

- Ale jest jeden mały problem - żeby wynająć aktorkę trzeba znowu kasy. A my kasę zyskamy dzięki robaczkowi. 

- Nie to nie. 

- Nie, poczekaj! - odezwała się nagle Jade. - Już wiem, Mati! W pokoju Violetty zamontujemy mini kamerkę, która będzie rejestrować wszystko to co ona mówi i robi. Wtedy dowiemy się może coś o jej słabych stronach. Albo coś co mogłoby ją pogrążyć przed tym Diego. 

No, przyznam że Jade tutaj mnie zaskoczyła. Pozytywnie. Matiasa też. 

- Jade.. Siostrzyczko.. To.. Genialny plan! Na minikamerę akurat nam starczy pieniędzy! Hurra! 

- To ja już pójdę. - powiedziłam. - jak coś skombinujecie już, dajcie znać, oke? 

- Okej, okej! Dziękujemy mała, będą z ciebie ludzie! - krzyknął Mati. 

- No ja myślę. 

Nazajutrz musiałam się tłumaczyć Andresowi, czemu nie przyszłam. Przez cały dzień starałam się go jakoś unikać, ale dopadł mnie dopiero po ostatniej lekcji, kiedy zbierałam się do domu. 

- Chodźmy teraz do Resto. Pogadać.

- O Gregorio? 

- Nie.. O nas. 

Zakochiwałam się. Zakochiwałam się w nim coraz bardziej. Nie potrafiłam mu się oprzeć. 

- Dobra.. 

W Resto miło nam się gadało, aż do chwili gdy przypomniałam sobie o moim układzie. Więc.. Z kim ja naprawdę chcę być? Nie miałam wtedy pojęcia, no teraz też nie mam. Ale wiem że wtedy o tym rozmyślałam, nie słuchając nawet co mówi Andres. 

- Hej! - wybudził mnie z rozmyśleń. 

- Słucham?.. Przepraszam cię.. Mówiłeś coś?.. 

- Powiedziałem, że Cię kocham. - pocałował mnie. 

Tak pamiętniczku, wiem że jestem świnią. Ale w końcu teraz chodzę z Andresem, a o interesach z Jadiasem nikt przecież się nie musi dowiedzieć. Zresztą zobaczymy, jak to będzie, jak Diego stanie się już wolny. Teraz siedzę i patrzę na deszcz i tak cholernie mi nudno i smutno. Zaczynam powoli rozumieć, jak ważny dla mnie był ojciec. Gdyby teraz był tu ze mną, pocieszyłby mnie, przytulił i pewnie czepiałby się o co chodzi. Po moim policzku spływa jedna łza. Ale zaraz ją zetrę i pójdę spać. I odtąd tak pewnie będzie się kończyć każdy mój kolejny dzień. Dobranoc, pamiętniczku.