39 - POCAŁUNEK PRZED ŚLUBEM. ZDRADA?

*Dalej oczami narratora*

Ślub już jutro. Po lekcjach w Studio Angie właśnie jest w pokoju nauczycielskim i szykuje się do wyjścia do kościoła. Razem z uczniami ma iść dzisiaj do kościoła aby przyozdobić go na ślub. 

Akutrat wszedł Pablo. 

- Wychodzisz? - spytał ją.  

- Tak, idę z wszystkimi do kościoła, obiecali mi że pomogą mi udekorować wnętrze na ceremonię. 

- Mhm. - burknął. 

- Coś nie tak, Pablo? Bo wydaje mi się, że nie wyglądasz najlepiej. 

- Nie, to nic, Angie. Po prostu jestem zmęczony. 

- To szykuj się, bo jutro będziesz spać. 

- A, właśnie.. Co do jutra to.. Raczej się nie pojawię.. 

- Co? Nie będzie cię na ślubie? Jak to? Dlaczego? 

- Wybacz.. Mam dużo spraw na głowie, muszę rozliczyć się z Antoniem z różnych spraw pod koniec miesiąca i.. Nie wyrobię się, przepraszam Angie. 

- No.. Dobrze. Rozumiem. Ale.. Przecież jest dopiero połowa miesiąca.. 

- Ale Ezequiel i Reyna będą! - zmienił szybko temat Pablo. - Możeż się z Violettą i .. yhg.. Germanem.. ich.. spodziewać.. 

- W porządku, Pablo. Co ci, dlaczego się tak trzęsiesz? Zimno ci? 

- Nie, jest okej. Naprawdę. Może to przez to, że tak bardzo cię.. 

- Angiee, Idziemy? - przerwała mu Fran, która weszła właśnie do pokoju. 

- Tak, jasne. Idźcie już, a ja do was zaraz dołączę. 

Franceska i wszyscy wyszli na zewnątrz. Angie znowu została sam na sam z Pablo. 

- Angie, przepraszam cię jeszcze raz, sama rozumiesz.. - zbliżył się do niej Pablo. - Ale naprawdę życzę ci wszystkiego, co najlepsze na tej nowej.. Drodze.. Życia. 

Nie wiadomo, kto wtedy tak naprawdę się zbliżył , czy Angie, czy Pablo, ale jedno jest pewne - zaczęli się całować.

Angie chwyciła go za szyję i trzymała mocno, ale po kilkunastu sekundach oprzytomniała i gwałtownie się od niego oderwała. 

- Nie!! Pablo, co ja robię?!! Ja się jutro żenię!!! Nie, to nie w porządku!! Przepraszam, o matko boska.. - Angie posmutniała i usiadła. 

- Spokojnie, nic się nie stało, Angie.. Zresztą, to moja wina.. Zapomnijmy o wszystkim, proszę cię.. A teraz uśmiechnij się. Ej.. Słyszysz?!! Jutro wychodzisz za mąż, a ty mi tu smutasz!! Leć mi tu szybko do kościoła!! 

- Masz rację, Pablo.. Dziękuję ci, od razu twoje słowa poprawiły mi humor, dzięki! 

Wzięła torebkę i wyszła. 

"Całowaliśmy się..." - pomyślał Pablo - "Ale nic to nie zmieni, niestety.." 

*Oczami Pabla - wieczór, dom Rey, Eza i Pabla* 

Do domu wpadły moje dzieci. Wróciły z kościoła. 

- Chcecie, żebym dostał zawału? - zaśmiałem się. 

- Nie, nie.. Przepraszam cię, tato hahahahahaha!! - Rey podbiegła do mnie i rzuciła mi się w ramiona. 

Pomyślałem - "O co jej może chodzić? Może widziała....?!!! jak całowałem się dzisiaj z Angie?!!!"  

Na szczęście myliłem  się. Nie widziała. 

- Skąd ten napływ czułości? - spytałem ją. 

- Młoda znowu wróciła do Andresa. - wyjaśnił z lekką ironią Eze. 

- Mówisz, znowu jesteście razem po tym jak wieszaliście obrączki i świeczki i gołąbeczki.. Ajjj - wybuchnąłem śmiechem, a Reyna rzuciła we mnie poduszką. 

- Tato!! Daj spokój!! - śmiała się. 

- Ej, zamknęliście drzwi? - zapytałem. 

- Taaaaaaaak, Ezequiel zamknął. - powiedziała Rey, patrząc na brata. 

- Taaaaaaaak, Rey zamknęła. - powiedział Ezequiel, patrząc na siostrę. 

- Ooooo matko.. - moja córka wstała i poszła zamknąć drzwi. Nagle przystanęła obok garderoby i zawołała: 

- Eze, chodź tu szybko! Czy to nie jest kurtka Rafy Palmera?

- Faktycznie.. Tato, co ta kurtka tu robi? 

Musiałem im wszystko wyjaśnić. 

- I dlatego właśnie ten idiota-rockowiec mnie odwiedził. Ale teraz już to nieistotne. Już późno, idźcie się położyć, jutro ślub, musiscie wcześnie wstać. 

- A ty idziesz? - zapytał mnie Eze. 

- Nie. 

- Dlaczego? 

- Muszę pozałatwiać parę spraw, dobranoc. 

- Kochamy cię! - krzyknęli do mnie na schodach. 

- Ja was też! - zawołałem. 

Dzień jutrzejszy będzie dla mnie najgorszym dniem w życiu. 

Jutro rozdział ze ślubem, dlatego polecam przeczytać nową zakładkę o Pangie (na pasku po lewej stronie:) )